O 36χρονος Ζακ Γουντς θα είναι γνωστός σε κάποιους από την ήδη εκτεταμένη του καριέρα, κυρίως ως κωμικού. Παίζει στο «Office», έχει μεγάλη τηλεοπτική καριέρα και σειρά εμφανίσεων, και στο σινεμά θα τον έχετε δει, μεταξύ άλλων, στο «Post» του Σπίλμπεργκ, στο καινούργιο «Ghostbusters» και στο περυσινό ριμέικ του «Force Majeure» του Έστλουντ. Τώρα, παίρνει τον μεγάλο Γουίλ Φέρελ, που δεινοπαθεί ελαφρώς με την κρίση της κωμωδίας τα τελευταία χρόνια, και τον βάζει ψυχαναλυτή σε ένα 12λεπτο έργο που μπορείτε να απολαύσετε ολόκληρο στο τέλος του άρθρου.
Ο Φέρελ λοιπόν ακούει τον ασθενή του (Γουίλιαμ Τζάκσον Χάρπερ) ενώ έξαφνα δέχεται την επίθεση του ενθουσιώδους γιου του (Φρεντ Χέσιντζερ) που θέλει πάση θυσία να τον πείσει να διακόψει την συνεδρία και να έρθει να δει έναν κρισιμότατο αγώνα πάλης του. Ασθενής και γιος έχουν το ίδιο όνομα (το David του τίτλου, καθόλου τυχαίο σαν επιλογή) και το λαμπρό ταινιάκι καταφέρνει σε λίγο πάνω από 10 λεπτά να πει βασικά πράγματα πάνω στην ενσυναίσθηση, της αντίληψη του εαυτού, την κατάθλιψη, τον ρόλο του γονιού, την αυτοκτονία, τις λεπτές αποχρώσεις που κανείς δεν μας συλλαμβάνει και όλους μας πλήττουν στην σχέση με τους άλλους. Καταφέρνει επίσης να σε κάνει να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια.
Και εδώ έγκειται η μεγάλη της επιτυχία, πέρα από την άνεση να καταφέρνει τέτοια επιδέξια ισορροπία ύφους. Η ταινία προβλήθηκε στις περασμένες Κάννες, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να το βρούμε στην οσκαρική 5άδα της κατηγορίας του και μια καλή ευκαιρία για όλους μας (κριτική, κοινό, δημιουργοί) να δούμε στην πράξη ένα είδος μικρού μήκους, τόσο απτό και τόσο μακρινό.
Comments