Η πρώτη δημόσια συναυλία με εισιτήριο - σύμφωνα με τους ιστορικούς της μουσικής - δόθηκε στο Λονδίνο το 1672 στο σπίτι του βιολιστή και συνθέτη Τζον Μπάνιστερ όπου είχε συγκεντρώσει ένα μικρό συγκρότημα εκτελεστών. Η τιμή του εισιτηρίου ήταν ένα σελίνι και "ό,τι άλλο είχαν ευχαρίστηση".
Διανύουμε μια περίοδο όπου οι συναυλίες έχουν περιοριστεί αν όχι απαγορευτεί.
Συναυλία Λουκιανού Κηλαηδόνη στο Φάληρο (1983)
Μια συναυλία που άφησε εποχή και συζητιέται μέχρι τις μέρες μας. Τη διοργάνωσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μια Δευτέρα με πανσέληνο στις 25 Ιουλίου το 1983 στην πλαζ της Βουλιαγμένης. Η παρουσία του κόσμου, που διψούσε για κάτι το διαφορετικό, ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Κόπηκαν γύρω στα 25.000 εισιτήρια, αλλά μέσα στο χώρο της συναυλίας βρέθηκαν πάνω από 50.000 άνθρωποι. Ο Τύπος τότε την είχε χαρακτηρίσει με αρκετή δόση υπερβολής «Το Γούντστοκ της Ελλάδας».
Ο ίδιος ο Κηλαηδόνης είχε πει «Σκεφτόμουν πάντα ότι θα ήταν πολύ ωραίο να μαζευτούμε όλοι μια βραδιά με φεγγάρι, να ξαπλώσουμε στην αμμουδιά και να ακούμε μουσική όπου θα έρχεται από τη θάλασσα, να τα ψιλολέμε ενώ θα σκάζουν κάθε τόσο πυροτεχνήματα γύρω μας. Κι αν μας αρέσει, να σηκωθούμε και να χορέψουμε. Θα ήθελα μάλιστα να πετούσαν και χιλιάδες πυγολαμπίδες γύρω μας, αλλά δυστυχώς αυτό θα ήταν δύσκολο να γίνει»
Αξιοσημείωτο είναι ότι η σκηνή είχε στηθεί πάνω σε μια πλωτή εξέδρα, που βρισκόταν γύρω στα 15 μέτρα μέσα στη θάλασσα.
Μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Βαγγέλης Γερμανός, Διονύσης Σαββόπουλος, Αφροδίτη Μάνου, Γιώργος Νταλάρας, Μαργαρίτα Ζορμπαλά και Μαντώ.
Το πάρτι της Βουλιαγμένης λέγεται ότι αποτελεί τη συναυλία που άλλαξε τη νοοτροπία στα ελληνικά δεδομένα και έβγαλε τους καλλιτέχνες από τα στάδια. Έτσι ξεκίνησαν να γίνονται συναυλίες σε φυσικούς χώρους όπως λόφοι, ποτάμια και κάστρα.
Ας ακούσουμε το τραγούδι στη Βουλιαγμένη από εκείνη την ιστορική συναυλία.
Λουκιανός Κηλαηδόνης - Στη Βουλιαγμένη (https://youtu.be/vbyqZfcpFkA)Woodstock
To Φεστιβάλ του Γούντστοκ είναι το πιο διάσημο ροκ φεστιβάλ. Έμεινε στην ιστορία επειδή έγινε το σύμβολο της γενιάς της αμφισβήτησης της δεκαετίας του 60.
Έμεινε στην ιστορία επειδή έγινε το σύμβολο μιας γενιάς, της γενιάς των «παιδιών των λουλουδιών», του αντιπολεμικού κινήματος και της εν γένει αμφισβήτησης της δεκαετίας του εξήντα. Πραγματοποιήθηκε σε ένα αγρόκτημα στο Μπέθελ της πολιτείας της Νέας Υόρκης από το απόγευμα της Παρασκευής 15 Αυγούστου έως τις πρωϊνές ώρες της 18ης Αυγούστου του 1969. Συμμετείχαν μεγάλα ονόματα της ροκ και φολκ μουσικής, όπως Richie Havens, Santana, Janis Joplin, The Who, Jefferson Airplane, Joe Cocker, Ten Years After, Nash & Young και Jimi Hendrix.
Οι διοργανωτές περίμεναν το πολύ 50.000 κόσμο. Όμως αυτό που συνέβη ξεπέρασε κάθε φαντασία. Το πλήθος άγγιξε τα 500.000 άτομα δημιουργώντας ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα από την Νέα Υόρκη έως το Μπέθελ και κινητοποιώντας τις πολιτειακές αρχές που σκέφτηκαν προς στιγμήν να το διακόψουν.
Οι διοργανωτές είχαν προλάβει να κόψουν γύρω στα 180.000 εισιτήρια, όταν αποφάσισαν να ανοίξουν τις πόρτες μη μπορώντας να διαχειριστούν ένα τόσο μεγάλο πλήθος. Επιπρόσθετα η βροχή που έπεσε κατά την διάρκεια του τριημέρου μετέτρεψε τον χώρο της συναυλίας σε βάλτο, αλλά το κοινό παρέμεινε απτόητο στην θέση του. Κάποιοι λένε ότι αυτό έγινε λόγω της μεγάλης κατανάλωσης μαριχουάνας και ψυχεδελικών.
Από τους μεγάλους απόντες, παρότι προσκλήθηκαν, αξίζει να αναφερθούν ο Μπομπ Ντίλαν (λόγω μη σοβαρής αντιμετώπισής του από τους διοργανωτές, αλλά και εξαιτίας ατυχήματος ενός εκ των παιδιών του), οι Rolling Stones (που ετοίμαζαν το άλμπουμ τους «Let It Bleed»), οι Doors (που το θεώρησαν φεστιβάλ β’ κατηγορίας), ο Φρανκ Ζάππα (επειδή θα είχε πολύ λάσπη), οι Led Zeppelin (ύστερα από άρνηση του μάνατζέρ τους), οι Beatles (που βρίσκονταν στα πρόθυρα της διάλυσης) και η Τζόνι Μίτσελ (που προτίμησε να εμφανιστεί σε ένα τηλεοπτικό σόου).
Ας ακούσουμε την Τζοάν Μπαέζ η οποία ερμηνεύει το We Shall Overcome τραγούδι του Πιτ Σίγκερ
Joan Baez - We Shall Overcome (https://youtu.be/9G0LnwP-BR4)Κι όμως δεν ήταν το Woodstock, όπως λανθασμένα έχουν την εντύπωση οι περισσότεροι, η πολυπληθέστερη συναυλία όλων των εποχών. Είχε μόλις 400.000 θεατές. Πολύ λιγότερους από την πρώτη όλων των εποχών που είχε 3.500.000 θεατές! Η συναυλία ήταν αυτή του Rod Stewart στην παραλία Copacabana στο Ρίο (1994).
Bob Dylan (1965)
Στο Φεστιβάλ του Νιούπορτ το 1965, ο Ντίλαν υπερασπίστηκε με γενναιότητα τη μετάβασή του στον ηλεκτρικό ήχο, αψηφώντας τις αποδοκιμασίες του κοινού.
Οι απόψεις για τους λόγους που το κοινό αποδοκίμασε το ηλεκτρικό σετ του Bob Dylan διίστανται μέχρι και σήμερα. Επικρατέστερες είναι η κακή ποιότητα του ήχου, η μικρή διάρκεια του σετ και η «προδοσία» που σίγουρα ένιωσαν οι καθαρολόγοι της φολκ μουσικής με την ηλεκτρική παραμόρφωση του «κληρονόμου» του Woody Guthrie. Ο Dylan θυμάται πως «ήταν ένα τρελό πράγμα, δεν ήξερα τι επρόκειτο να συμβεί, αλλά από παντού ακουγόταν να με γιουχάρουν!». Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση του Βob πάρθηκε μόλις την προηγούμενη μέρα, με αποτέλεσμα μουσικοί του διαμετρήματος ενός Al Cooper και των Paul Butterfield Blues Band να χάσουν τον ρυθμό και να είναι ασυντόνιστοι, ειδικά στο «Maggie’s Farm». Ο Αl λέει ότι «ήταν μια καταστροφή, αλλά ο Bob δεν έκλαιγε, αισθανόταν πολύ όμορφα παίζοντας με την ηλεκτρική του κιθάρα ενώ μας γιουχάρανε!».
Οι πιστοί φολκ οπαδοί που τον αποδοκιμάζουν στο Newport Festival (1965) όταν ανεβαίνει στη σκηνή με δερμάτινη ζακέτα και ψηλοτάκουνες μπότες και τολμά να παίξει ηλεκτρική κιθάρα Fender Stratocaster θα δώσουν τη θέση τους σε χιλιάδες νέους θαυμαστές.
H συναυλία αυτή είναι ιστορική για τον λόγω του ότι ο Dylan αψήφησε την επιθυμία του κοινού να παραμείνει στην καθαρά folk μουσική. Και αυτό δεν ήταν ζήτημα απλά και μόνο συναυλίας, απλά σε αυτή αποτυπώνεται πιο καθαρά καθώς εκεί υπάρχει η άμεση επαφή του καλλιτέχνη με το κοινό.
O Dylan λοιπόν συνέχισε και διαμόρφωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό την ροκ μουσικη και η συνολική προσφορά του παραμένει πάρα πολύ σημαντική. Πρόσφατα σε ηλικία μάλιστα 79 ετών κυκλοφόρησε και νέο δίσκο.
Maggies Farm - Bob Dylan
https://www.youtube.com/watch?v=G8yU8wk67gYΗ συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα (1967) και η επέμβαση της αστυνομίας
Στις 17 Απριλίου του 1967, λίγες μέρες πριν επιβληθεί δικτατορία στην Ελλάδα, το συγκρότημα των Rolling Stones έδωσε μια συναυλία στην Αθήνα. Η συναυλία, που περίμεναν ανυπόμονα όλοι οι Έλληνες καθώς η μπάντα βρισκόταν στο απόγειο της φήμης της, έμεινε στην ιστορία, επειδή διεκόπη, όταν οι αστυνομικοί άρχισαν να ξυλοφορτώνουν τους θεατές και τους καλλιτέχνες.
Ο συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς είχε γράψει, σε χρονογραφημα του, με αφορμή τη συναυλία των Stones: «Είναι κάτι νεαροί, αξύριστοι κι ακούρευτοι, με μακριά μαλλούρα, όπου μπορεί άνετα να στεγάζεται και κυκλοφορεί η ψείρα».
Παρά τις αντιδράσεις, τα ειρωνικά σχόλια μεγάλου μέρους του συντηρητικού τύπου της εποχής, αλλά και την κακοκαιρία, η συναυλία ξεκίνησε κανονικά. Με τις πρώτες νότες των Stones, το κοινό ενθουσιάστηκε. Την ώρα που το κοινό ξεσηκώνονταν, οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν με άγρυπνο βλέμμα, περιμένοντας μια αφορμή για να επέμβουν.
Την αφορμή έδωσε «εν αγνοία του» ο ίδιος ο Μικ Τζάγκερ, όταν την ώρα που τραγουδούσε το Satisfaction, κάποιος του έδωσε ένα μπουκέτο με κόκκινα γαρίφαλα. Ο τραγουδιστής τα πέταξε πίσω στον κόσμο. Ο Τζάγκερ αγνοούσε ότι την εποχή εκείνη, η χώρα ήταν χωρισμένη σε δεξιούς και αριστερούς και ότι το κόκκινο γαρύφαλλο είχε ταυτιστεί με την αριστερά. Η κίνησή του ερμηνεύτηκε πολιτικά.
Φήμες θέλουν πως η λέξη Satisfaction ακούστηκε στους αστυνομικούς, που δεν ήξεραν αγγλικά, «θα σας σφάξω». Η συναυλία διακόπηκε ξαφνικά. Τα επεισόδια κλιμακώθηκαν γρήγορα. Μέσα σε μερικά λεπτά, επικράτησε πανδαιμόνιο. Οι αστυνομικοί ξυλοκοπούσαν τους θεατές και φώναζαν στον Τζάγκερ «Στοπ ρε». Το μουσικό γεγονός της εποχής δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Οι Rolling Stones ήρθαν ξανά στην Αθήνα μετά από 31 χρόνια(!), τον Σεπτέμβριο του 1998.
Rolling Stones - Satisfaction (https://youtu.be/nrIPxlFzDi0)Συναυλία μετά τη Χούντα
Μετά την πτώση της χούντας έγιναν δύο πολύ σημαντικές συναυλίες, μια στο στάδιο Καραϊσκάκη με το Μίκη Θεοδωράκη και στο γήπεδο του Παναθηναϊκού με το Γιάννη Μαρκόπουλου με τη συμμετοχή και στις δυο πολλών καλλιτεχνών (Μαρία Φαραντούρη, Νταλάρας, Μάνος Λοίζος, Μαρίζα Κωχ, Νίκος Ξυλούρης, Λάκης Χαλκιάς, Αντώνης Καλογιάννης).
Οι συναυλίες αποτέλεσαν και το υλικό για την ταινία “Τραγούδια της φωτιάς” του Νίκου Κούνδουρου την οποία όσοι δεν έχετε δει αξίζει να την δείτε. Ο ίδιος ο Κούνδουρος είχε πει: «Το μόνο ντοκιμαντέρ που έχω φτιάξει, μια ταινία συντεθειμένη από φωνές και αιτήματα όπως αυτά διαμορφώθηκαν στους δρόμους της Αθήνας αμέσως μετά την παλινόρθωση της Δημοκρατίας. Μια ταινία ωδή στη λευτεριά».
Ας ακούσουμε το γελαστό παιδί σε εκτέλεση της Μαρίας Φαραντούρη απο τη συναυλία στο Καραϊσκάκη. Στην αρχή ερμηνεύει το τραγούδι “Ήταν 18 Νοέμβρη” τραγούδι του 1966 όπου το παραφράζει και λέει ήταν 17 Νοέμβρη αναφερόμενη στην εξεγερση του Πολυτεχνείου και το πλήθος ξεσηκώνεται από ενθουσιασμό.
Σε άλλο σημείο λέει σκοτώσαν οι φασίστες το γελαστό παιδί αντί για οι εχθροί μας.
Μαρία Φαραντούρη - Το Γελαστό παιδί (https://youtu.be/NLgerQJo7zM)Ξυλούρης στην εξέγερση του Πολυτεχνείου 1973
Ο Νίκος Ξυλούρης βρεθηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου και τις τρεις μέρες της κατάληψης Τραγούδησε τα ριζίτικα, αλλά και την «Ξαστεριά» μαζί με τον κόσμο που βρίσκονταν στο χώρο ξεσηκώνοντας το πλήθος.
1985 Αφιέρωμα Στον Μάνο Λοΐζο - Ζωντανή Ηχογράφηση Από Το Ολυμπιακό Στάδιο
"H συναυλία-αφιέρωμα στον Μάνο Λοίζο που δόθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 1985 κράτησε 3 1/2 περίπου ώρες"
Στις 22 Οκτωβρίου 1937 γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια ο Μάνος Λοΐζος. Έφυγε από τη ζωή, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982, σε ηλικία μόλις 45 ετών.
Τρία χρόνια μετά, στις 13 Σεπτεμβρίου 1985, ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Γιάννης Καλατζής βρέθηκαν στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας για να τιμήσουν τη μνήμη του Μάνου Λοΐζου, με μια μεγάλη συναυλία, που μεταδόθηκε ζωντανά από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και σε μαγνητοσκόπηση από την ΕΡΤ (είναι μάλιστα χαρακτηριστικό, πως τραγούδια όπως το «Δέντρο» και το «Στη δουλειά και στον αγώνα» έμειναν εκτός τηλεοπτικής μετάδοσης). Τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, ένα μεγάλο μέρος της συναυλίας κυκλοφόρησε σε διπλό δίσκο από την Minos, αλλά, μετά από σχετική απαγόρευση του στιχουργού, χωρίς τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη.
Η συνεισφορά του Μάνου στην μουσική είναι τεράστια κι ότι και να πούμε είναι λίγο.
Αξίζει να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μπήκε πολλές φορές στο στόχαστρο των αρχών για τις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 συνελήφθη και πέρασε 10 μέρες στα κρατητήρια της Ασφάλειας. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής και στο τέλος του 1974 κυκλοφορεί το δίσκο «Τα Τραγούδια του Δρόμου», με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια, είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας.Υπήρξε ένας από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού.
Ένα τραγούδι το οποίο γράφτηκε για τον Λοΐζο, σε στίχους Άλκη Αλκαίου και όχι από αυτόν όπως λέει στην αρχή της ερμηνείας η Χάρις Αλεξίου.
Πρωινό Τσιγάρο - Αλεξίου Νταλάρας (https://youtu.be/XI_kQ6C-CAo)
Pink Floyd - Ολυμπιακό Στάδιο, 1989
Στις 31 Μαίου το 1989 οι Pink Floyd έρχονται στην Αθήνα.
Ήταν μόλις λίγα χρονια μετά την διάσπαση της μπάντας, με τον Roger Waters να εγκαταλείπει και να ακολουθεί την δικιά του πορεία. Παρόλα αυτά οι υπόλοιποi συνεχίζουν να περιοδεύουν με το ονομα των Pink Floyd Και μάλιστα να δισκογραφούν. Σε μια από τις στάσεις της περιοδίας τους, το 1989, βρίσκονται και στην Αθήνα, σε μια συναυλία που άφησε εποχή
Οι πόρτες του Ολυμπιακού Σταδίου άνοιξαν στις 6.30 το απόγευμα και μέχρι να ανέβουν στην σκηνή οι Pink Floyd είχε γεμίσει. Οι φαν τους κατέφθασαν από κάθε γωνιά της Ελλάδας για να δουν τους ζωντανούς θρύλους. Και εκείνοι δεν τους απογοήτευσαν. Για τρεις ώρες τούς χάρισαν πρωτόγνωρες εικόνες και ήχους δίνοντας μπροστά στα μάτια τους τον ορισμό του φαντασμαγορικού σόου. Εφέ, λέιζερ, γουρούνια να ίπτανται και κρεβάτια να εκρήγνυνται υπό τους ήχους των πιο διάσημων τραγουδιών συνέθεταν εικόνες που έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη όσων παρακολούθησαν εκείνη την ιστορική συναυλία.
Το κοινό δεν σταμάτησε να πάλλεται καθώς ακολούθησε το «Money» και στο «Another brick in the wall» οι χιλιάδες φωνές ενώθηκαν σε μία.
Κάπου εκεί ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ ευχαριστεί τον κόσμο τραγουδώντας το «Comfortably numb». Κανείς όμως δεν ήθελε να τελειώσει εκεί η βραδιά, παρ' όλο που οι Pink Floyd ήταν πάνω στη σκηνή περισσότερο από τρεις ώρες. Το ιστορικό συγκρότημα υπέκυψε στις απαιτήσεις του κοινού και οι τίτλοι τέλους για εκείνο το αξέχαστο live έπεσαν με τις νότες του «Run like hell».
Pink Floyd - Time Live In Athens 1989 (https://youtu.be/xVCcOB2j3DE)
Συναυλία τρύπες ( πετούσαν πέτρες..)
Η συναυλία τους στο Λυκαβηττό στις 30 Σεπτεμβρίου του 1994 θα φέρει τα πάνω-κάτω, εκείνη η νύχτα θα είναι μία απ' τις χειρότερες για τα μέλη της μπάντας, καθώς και για το πολυπληθές πια πιστό κοινό τους: οι Τρύπες είναι στο απόγειό τους και στα καλύτερά τους, ο κατάμεστος (μέσα κι έξω) Λυκαβηττός 'βράζει' από αναμονή και ενθουσιασμό, όταν ξαφνικά ξεσπούν άγρια (μα πολύ άγρια) επεισόδια. Επίθεση με πέτρες, λοστούς και καρέκλες σε συγκρότημα, κοινό και διοργανωτές, σοβαροί τραυματισμοί, αίματα, κλάματα, υστερίες και πανικός, σπρωξίματα και ουρλιαχτά. Ο τραγουδιστής της support μπάντας (Γκρόβερ) βγαίνει στη σκηνή σχεδόν κλαίγοντας και μας λέει πως ένα παιδί έχει χάσει το μάτι του. Οι Τρύπες βγαίνουν κι αυτοί λίγο αργότερα και με βαριά καρδιά και διεκπεραιώνουν τη 'δουλειά'.
Το εξώφυλλο της «Ελευθεροτυπίας» την επόμενη ημέρα δίνει το στίγμα: «Ροκ αίμα». Κάποιοι μιλούν για επιδρομή βαρβάρων, κάποιοι για πληρωμένους τραμπούκους. Ο Μ. Ρασούλης κάνει λόγο σε άρθρο του για "νέο φασισμό" και "οσμή θανάτου". Η συναυλία γίνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, δυο μήνες μετά με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Ας ακούσουμε ένα ηχητικό από μια άλλη συναυλία στο rockwave του 1998 (14 Ιούλη 1998, Πλαζ Φρεαττύδας, Πειραιάς). Κάποιοι από το κοινό πετάνε πέτρες προς τη σκηνή και ο Αγγελάκας σταματάει και του την λέει.
Ηχητικό απο συναυλία - (https://youtu.be/Nbrpp4o2vPo) Να πούμε για τον Αγγελάκα ότι σε πάρα πολλά σημεία δεν συμφωνώ μαζί του, αλλά νομίζω ότι στο ότι αντέδρασε στο να πετάνε πέτρες και οτιδήποτε άλλο στη σκηνή την ώρα που ένας καλλιτέχνης παίζει μουσική έχει δίκιο. Σε αντίστοιχο σκηνικό είχα βρεθεί σε συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου όπου πετoύσαν μπουκάλια και δεν ξέρω γω τι άλλο και ο Θανάσης σταμάτησε τη συναυλία για να εξηγήσει ότι ολο αυτό δεν έχει κανένα νόημα.
Το τραγούδι είναι το Ακούω την Αγάπη και ας πάμε να το απολαύσουμε ολόκληρο.
Τρύπες - Ακούω την Αγάπη (Δίσκος: Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι - 1996)Συναυλίες Πυξ Λαξ
Το 2004, οι Πυξ Λαξ ανακοίνωσαν πως θα διαλυθούν, αφού προηγουμένως πραγματοποιήσουν συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και κυκλοφορήσουν ένα ζωντανό δίσκο. Ο δίσκος ονομάστηκε Τέλος. Στις συναυλίες συμμετείχαν διάφοροι καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Καρράς, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι Όναρ και οι Domenica. Έπειτα, τα μέλη του συγκροτήματος ακολούθησαν αυτόνομη δισκογραφική πορεία.
Στις 13 Απριλίου του 2010, φεύγει ο Μάνος Ξυδούς. Σε συνέντευξη το ίδιο έτος, ο Πλιάτσικας απέκλεισε κάθε φήμη μόνιμης επανασύνδεσης της μπάντας.
Το καλοκαίρι του 2011, οι Πυξ Λαξ πραγματοποίησαν μια μικρή περιοδεία στη μνήμη του Μάνου Ξυδούς. Γίναν διάφορες συναυλίες αλλα η μεγαλύτερη και πολυαναμενόμενη έγινε στις 13 Ιουλίου στο ΟΑΚΑ της Αθήνας, και συγκέντρωσε περισσότερους από 80 χιλιάδες θεατές.
Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη μπάντα παίζει να έχει κάνει τις περισσότερες συναυλίες επανένωσης. Οι λόγοι καθαρά εμπορικοί. Καί η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα σημείο καταντάει γελοίο.
Κλασικό αστείο είναι το όχι άλλο Πλιάτσικα.
Αν θέλουμε να βάλουμε ένα τραγούδι από τους Πυξ Λαξ από τον δίσκο Ο Μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες. Για μένα ίσως αποτελεί το καλύτερο δίσκο του συγκροτήματος και ίσως τον μόνο που μπορώ ακόμα και σήμερα να ακούσω.
ΠΥΞ ΛΑΞ - Ένα πέπλο της σιωπής, θα σκεπάζει σαν μπαμπούλας την ζωή μας (https://youtu.be/zdO6H-7wClg)Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Για πολλούς από εμάς, οι συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου είτε στο Γκάζι είτε στο Θέατρο βράχων στο Βύρωνα αποτελούν την αρχή και το τέλος του καλοκαιριού. Πάντα η περιοδείες του Θανάση ξεκινούσαν με μια συναυλία στην Αθήνα μέσα στον Ιούνιο και κλείναν το Σεπτέμβριο με τον ίδιο τρόπο, οριζοντας έτσι τις καλοκαιρινές μας διακοπές.
Οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις μας από αυτές τις συναυλίες είναι πολλές.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Πεχλιβάνης - Tεχνόπολη Σεπτέμβρης 2016
https://www.youtube.com/watch?v=A0Kz9R2kB2M The Who - Διάλυση σκηνής
To 1964, o Πιτ Τάουνσεντ επί σκηνής διαλύει τη κιθάρα του σε πολλά μικρά κομμάτια. Το τελευταίο από αυτά, ο λαιμός της κιθάρας βρίσκεται καρφωμένος στο ταβάνι του συναυλιακού χώρου. Μετά από αυτή την έκρηξη, ο Τάουνσεντ παίρνει την δεύτερη κιθάρα και συνεχίζει τη συναυλία κανονικά, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα και την επόμενη μέρα, η συναυλία στον ίδιο χώρο ήταν sold out. Ο κόσμος διψούσε για τέτοιες ενέργειες μάλλον, τις έβλεπε σαν ένα ξέσπασμα που ίσως ο καθένας ήθελε να κάνει αλλά δεν μπορούσε.
Η παράξενη αυτή ιεροτελεστία συνέχισε να γίνεται και σε επόμενες συναυλίες, με αποκορύφωμα την συναυλία της 15ης Σεπτέμβρη του 1967, όπου μετά την εκτέλεση του “My Generation”, η σκηνή κυριολεκτικά “ανατινάχτηκε” ολοσχερώς. Ο Κέιθ Μουν γέμησε τα ντραμς του με πυροτεχνήματα, τινάζοντας τα στον αέρα, προκαλώντας πανικό στο κοινό -καθώς όμως και ακουστική εμβοή στον τραγουδιστή της μπαντας.
The Who - My Generation (Live 1967) (https://youtu.be/qjN5uHRIcjM)Ο Jimi Hendrix βάζει φωτιά και διαλύει την κιθάρα του στη σκηνή (1966)
Το 1966 και αφού έπαιζε συνοδευτικά για αστέρες όπως ο Little Richard και οι Everly Brothers, ο Hendrix μαγνήτισε το ενδιαφέρον του πρώην μπασίστα των Animals, Chas Chandler, που μόλις είχε ξεκινήσει καριέρα μάνατζερ και έψαχνε ένα ταλέντο να διασκευάσει ένα φολκ κομμάτι, το Hey Joe.
Όσο η καριέρα του Jimi Hendrix στην Ευρώπη έπιασε κορυφή, στην πατρίδα του ήταν ακόμη άγνωστος. Μέχρι ένα βράδυ του 1967 στο φημισμένο φεστιβάλ Monterey Pop.
Headliners ήταν ο Χέντριξ και οι The Who, που ήταν τότε στα καλύτερα τους χρόνια. Κανένας από τους δύο δεν ήθελε να παίξει μετά τον άλλον. Ο κιθαρίστας τον Who επέμενε: «Δεν πρόκειται να παίξουμε μετά από εσένα». Ο Hendrix έλεγε το ίδιο.
Τελικά η διαφωνία λύθηκε με… κέρμα! Έτσι οι Who επιλέγει να βγουν πρώτοι. Δίνουν μια από τις παραστάσεις της ζωής τους εκείνο το βράδυ. Όμως δεν το θυμάται κανείς μετά από αυτό που ακολούθησε.
O Brian Jones των Rolling Stones παρουσιάζει τον Χέντριξ και τη μπάντα του. Οι Αμερικάνοι δεν είχαν ξαναδεί κάτι αντίστοιχο, τόσο δυνατό ήχο, τέτοια παραμόρφωση στη κιθάρα, τον Χέντριξ πάνω στην σκηνή να την γρατζουνάει με τα δόντια του.
Στο τέλος της βραδιάς, έρχεται μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές: μετά από μια εξαιρετική εκτέλεση του Wild Thing αποφάσισε να κάψει την κιθάρα του. Οι περισσότεροι θεατές είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό. Αν και ο ίδιος ο Χεντριξ ποτέ δεν ερμήνευσε επακριβώς τον συμβολισμό αυτής της πράξης, το κοινό του την μετέφρασε ως μια “θυσία” του μουσικού οργάνου, αφού πλέον είχε επιτελέσει το σκοπό του, που ήταν να παίξει ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο όλων τον εποχών. Όταν η κιθάρα είχε πλέον παραδοθεί στις φλόγες, ο Χέντριξ την άρπαξε και κοπανόντας την στη σκηνή την έκανε κομμάτια, τα οποία και μοίρασε στο κοινό.
Χρονια αργότερα, τα κομμάτια αυτής της κιθάρας πουλήθηκαν σε δημοπρασία για πολλές δεκάδες χιλιάδες δολάρια, ενώ η κατασκευάστρια εταιρεία της κιθαρας Fender το 2017 παρουσίασε μια ρέπλικα της κιθάρας αυτής, τιμώντας το γεγονός.
Jimi Hendrix - Wild Thing (https://youtu.be/1opcv9t5bI8)Μανώλης Αγγελόπουλος (1983)
Ας πάμε και σε κάτι πιο λαικό και στον Μανώλη Αγγελόπουλο. Ο Μανώλης Αγγελόπουλος (Δράμα, 8 Απριλίου 1939- Λονδίνο, 2 Απριλίου 1989) ήταν Έλληνας ρομά τραγουδιστής με σπουδαία καριέρα στο λαϊκό τραγούδι, κυρίως κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980
Στις 19 και 20 Ιουνίου του 1983, εμφανίστηκε στον Λυκαβηττό. Στο θέατρο δεν έπεφτε καρφίτσα. Τα καθίσματα, οι σκάλες, αλλά και οι γύρω βράχοι γέμισαν ασφυκτικά. Η συναυλία διοργανώθηκε από το περιοδικό «ΝΤΕΦΙ» που στήριζε το λαϊκό τραγούδι. Στην εκδήλωση συμμετείχαν η Χάρις Αλεξίου και ο Δημήτρης Μητροπάνος. Το μουσικό γεγονός καλύφθηκε από την κρατική τηλεόραση, που είχε αλλάξει ηγεσία και είχε σταματήσει τον «μουσικό αποκλεισμό» του τραγουδιστή. Ανάμεσα στο πλήθος ήταν και ο τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος, που παρά τα αρνητικά σχόλια, δε δίστασε να πάει να ακούσει τον «τσιγγάνο». Ο Αγγελόπουλος τον χαιρέτησε προσωπικά από το μικρόφωνο και ο κόσμος τον χειροκρότησε. Παρά τη μεγάλη επιτυχία, μετά τη συναυλία, ο Αγγελόπουλος δέχτηκε επίθεση από δημοσιογράφους, αλλά και ανθρώπους του πνεύματος, που τον χαρακτήρισαν «τουρκόγυφτο» και «τσιφτετελιστή». Ο Φρέντυ Γερμανός έκανε λόγο για «δασύτριχο και δασύλαλο βάρδο», ενώ στην «Καθημερινή» μιλούσαν για «ένα μουσικό και τηλεοπτικό αλαλούμ στον Λυκαβηττό», όπου τα πράγματα «ξεπέρασαν κάθε όριο μουσικής χυδαιότητας». Παρά τα προσβλητικά σχόλια, ο Μανώλης Αγγελόπουλος αντέδρασε με τη γνωστή του νηφαλιότητα. Δεν απάντησε σε κανένα.
Ο Μανώλης Αγγελόπουλος (Δράμα, 8 Απριλίου 1939- Λονδίνο, 2 Απριλίου 1989) ήταν Έλληνας ρομά τραγουδιστής με σπουδαία καριέρα στο λαϊκό τραγούδι, κυρίως κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980.
Μανώλης Αγγελόπουλος - Τα μαύρα μάτια σου (https://youtu.be/AO9CDEdRjO4)Η συναυλία του Rory Gallagher στην Αθήνα (1981) και η επέμβαση των ΜΑΤ
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1981 ο Ρόρι Γκάλαχερ εμφανίστηκε στην Ελλάδα, στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Η συναυλία, μια απ’ τις πρώτες μεγάλες συναυλίες ξένων καλλιτεχνών που έγιναν στη χώρα. Είχε 40.000 θεατές και συνοδεύτηκε από σοβαρά επεισόδια με την αστυνομία, σε όλη την περιοχή από τη Φιλαδέλφεια μέχρι τον Περισσό.
Σύμφωνα με την περιγραφή του ίδιου του Γκαλαχερ: «Ήμασταν βρεγμένοι, τα μάτια μας δάκρυζαν από τα δακρυγόνα κι όλοι φοβηθήκαμε. Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική. Αλλά ήταν επικίνδυνη. Απλά δεν ήθελα να πεθάνω σ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε». Όλα ξεκίνησαν όταν ο διάσημος τραγουδιστής, που παραμένει ένας από τους πιο αγαπημένους του ελληνικού κοινού μέχρι και σήμερα, άρχισε να παίζει το γνωστό τραγούδι Moonchild και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες επενέβησαν τα ΜΑΤ.
Όπως περιγράφει χαρακτηριστικά ένας από τους θεατές της συναυλίας στη “Μηχανή του χρόνου”:
“Η ατμόσφαιρα γενικά μύριζε μπαρούτι και ΜΑΤατζήδες είχαν περικυκλώσει το γήπεδο, έχοντας και την εμπειρία της Θύρας 7, που είχε προηγηθεί τον Φλεβάρη του ίδιου έτους. Με το που πέφτει η πρώτη πενιά, καπνοί έζωσαν τη μια πλευρά του γηπέδου, έξω καίγονταν το σύμπαν, μαγαζιά, περιπολικά τα πάντα. Τα χάσαμε, είπαμε τότε, θα μας χαλάσουν το live. Σε λίγη ώρα, ασφυξία από τα καπνογόνα, ενώ ο Rory έπαιζε το Moonchild. O κόσμος σαστισμένος, άρχισε σιγά σιγά να φεύγει, φοβούμενος τα χειρότερα. Έξω από το γήπεδο έπεφτε το ξύλο της αρκούδας, ώσπου πήραμε κι εμείς τη μεγάλη απόφαση να φύγουμε. Η συναυλία μάθαμε τελείωσε με τον μισό κόσμο και το πεδίο μάχης έξω από το γήπεδο κράτησε ώρες.”
Την επόμενη μέρα, οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδα όπως, «Κάηκε η Ν. Φιλαδέλφεια από τους ροκάδες». Γίνονται εκτενείς αναφορές στα βίαια επεισόδια ανάμεσα στους φανατικούς θαυμαστές οπαδούς της σκληρής μουσικής και στους αστυνομικούς. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε με τα μέσα της εποχής στη Νέα Φιλαδέλφεια και αποτελεί πια σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο.
Rory Gallagher - Moonchild (Live in Athens 1981) (https://youtu.be/0Fi90OSKB44)Συναυλία για Ηριάννα (22 Σεπτεμβρίου 2017)
Μια πρόσφατη συναυλία αλληλεγγύης αποτέλεσε η συναυλία για την Ηριάννα.
Η συναυλία πραγματοποιήθηκε για την αλληλεγγύη στην άδικη φυλάκιση της Ηριάννας και για να συγκεντρωθούν τα δικαστικά έξοδα. Σημειώνεται ότι η Ηριάννα είχε καταδικαστεί από την 1η Ιουνίου 2017 σε 13 χρόνια κάθειρξη με βάση τον τρομονόμο 187Α.
Ανάμεσά στους καλλιτέχνες που συμμετείχαν ήταν οι Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Νατάσσα Μποφίλιου, Villagers of Ioannina City, Δημήτρης Αποστολάκης, Ματούλα Ζαμάνη, Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Μυστακίδης, Social Waste, Γιάννης Χαρούλης, Γιάννης Αγγελάκας, Manu Chao.
Γύρω στις 10 το βράδυ τα κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης που είχαν τυπωθεί κι ανέρχονταν στις 20.000, εξαντλήθηκαν κι όπως έκαναν γνωστό οι διοργανωτές «τα έσοδα της συναυλίας υπερκάλυψαν τα δικαστικά έξοδα για την Ηριάννα […]τα επιπλέον χρήματα που συγκεντρώθηκαν θα διατεθούν σε πρόσφυγες και κρατούμενους».
Στις 28 Ιουνίου 2018, η Ηριάννα και ο συγκατηγορούμενος της Περικλής, αθωώθηκαν από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών το οποίο αποφάνθηκε ότι «Ηριάννα και Περικλής είναι ομόφωνα αθώοι, χωρίς αμφιβολίες».
Μυστακίδης - Τούτοι οι Μπάτσοι που ρθαν τώρα
Όσοι έχουνε πολλά λεφτά - Αγγελάκας, Θανάσης, Μυστακίδης κι ο Αποστολάκης (Χαίνηδες)
Άλλη συναυλία που θυμάμαι είναι στην ΕΡΤ όταν έπεσε το μαύρο το 2013 όπου πολλοί καλλιτέχνες συμμετείχαν διάφορες μέρες και εξέφρασαν τη συμπαράσταση στους εργαζόμενους καθώς και την αντίθεσή τους στο κλεισιμο της δημόσιας τηλεόρασης.4
Επίσης ξεχωριστή ιστορία έχουν τα φεστιβάλ της ΚΝΕ απο το 1975 μέχρι σήμερα όπου έχουν συμμετέχει πάρα πολλοί καλλιτέχνες.
Grandma's Choice
Μια από τις αγαπημένες μας μπάντες, της οποίας έχουμε παρακολουθήσει όλες τις συναυλίες.
Αναμφίβολα κορυφαία στιγμή ήταν ο εορτασμός των γενεθλίων του κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας Βαγγέλη επί σκηνής, όπου έσβησε τα κεράκια στη σκηνή.
Grandma’s Choice - Social Noise (https://youtu.be/3sJqMYR58s4)Κλείσιμο
Στις 26 Ιουνίου του 1908, γεννιέται ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, σοσιαλιστής πρόεδρος της Χιλής, που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια πραξικοπήματος του στρατηγού Πινοσέτ στις 11/9/1973.
Πάνος Τζαβέλας - Αλιέντε (https://youtu.be/Z-CMmI2EqUk)
Comments