Οδυσσέας (Ομήρου Οδύσσεια)
Στις νεοελληνικές εκφράσεις ως «οδύσσεια» χαρακτηρίζεται μεταφορικά κάθε μεγάλη περιπλάνηση, ταλαιπωρία, ή περιπέτεια.
Ο Οδυσσέας περιπλανιέται και προσπαθεί να γυρίσει στην Ιθάκη στην αγαπημένη του Πηνελόπη περνώντας από διάφορες δυσκολίες.
Λέει ο Μίλτος Πασχαλίδης στο τραγόυδι του “Όλους του ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι… μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη” περιγράφοντας ότι καθένας αναζητά αυτό που δεν έχει..
Κ.Π. Καβάφης
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Πασχαλίδης Μίλτος - Πηνελόπη
Φοίβος Δεληβοριάς - Ο εφιάλτης του ΟδυσσέαΤαξιδιάρα Ψυχή - Τρύπες
Ένα από το πιο γνωστά τραγούδια της μπάντας από τον πρώτο τους και ομώνυμο δίσκο το 1985.
Στο τραγούδι αναφέρεται Magic Bus και όντως στην Ελλάδα υπήρξε όντως ένα τουριστικό πρακτορείο με τη αυτή την ονομασία, το οποίο στις αρχές της δεκαετίας του ’80 εκτελούσε δρομολόγια στις τρεις ευρωπαϊκές πόλεις. Ήταν στην οδό Φιλελλήνων, σ’ ένα ημιυπόγειο, απέναντι από την καθολική εκκλησία, μπροστά από την είσοδο της Πλάκας. Το πρακτορείο εκτελούσε αμέτρητα δρομολόγια και ένωνε τη νεολαία της Ευρώπης σε προσιτές τιμές.
Ταξιδιάρα Ψυχή - ΤρύπεςΝίκος Καββαδίας
Ο Νίκος Καββαδίας (11 Ιανουαρίου 1910 - 10 Φεβρουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και ναυτικός.
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και γίνεται μέλος του ΕΑΜ. Την ίδια ακριβώς περίοδο γίνεται και μέλος του ΚΚΕ.
Ο Καββαδίας ταξίδεψε όντας ναυτικό ταξίδεψε σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου, κυρίως σε λιμάνια της Ευρώπης, της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας. Υπάρχει μάλιστα και διαδραστικός χάρτης όπου μπορεί κανεις να δει τα μέρη όπου ταξίδεψε ο Νίκος Καββαδίας.
Στον Θάνο Μικρούτσικο θα χρωστάμε πάντοτε την αγάπη μας για τον ποιητή Νίκο Καββαδία, καθώς μέσα από τις μελοποιήσεις του τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό. Το 1979 κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος του σε μελοποίηση Νίκου Καββαδία με τίτλο "Ο Σταυρός του Νότου" με ερμηνευτές τους Γιάννη Κούτρα, Αιμιλία Σαρρή και Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το 1991, 12 ολόκληρα χρόνια μετά, κυκλοφόρησε ο δίσκος "Γραμμές των Οριζόντων" με τους Γιώργο Νταλάρα, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα.
Ο Θάνος Μικρούτσικος σίγουρα θα αποτελέσει σίγουρα στο μέλλον ξεχωριστό θέμα για την εκπομπή μας καθώς είναι ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες.
Ο Σταυρός του Νότου - Μικρούτσικος
Ζερβουδάκης - Γράμμα σε έναν ποιητή (https://youtu.be/NxN96eq692I)Ηλίας Βροχίδης - Ασία
Απόσπασμα απο το site του Ηλία Βροχίδη MadNomad http://madnomad.gr/main/en/
Στις 14 Απριλίου του 2007 ξεκίνησα μονάχος από τη Θεσσαλονίκη με μια μικρή μοτοσικλέτα (Honda XR 250S), για να ταξιδέψω σε δέκα μήνες τέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν και Ινδία. Τα σχέδια άλλαξαν πολλές φορές στην πορεία και κατέληξα να επιστρέψω στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια και δυόμισι μήνες, έχοντας καλύψει 73.000 χλμ., αφού ταξίδεψα σε δεκατέσσερις ασιατικές χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κυργιζστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ!
Μια από τις ιδιαιτερότητες των ταξιδιών μου είναι η επαφή μου με τους ιθαγενείς της κάθε περιοχής. Θέλω να ελπίζω πως δεν ταξιδεύω όπως ένας τουρίστας. Δεν παραλείπω να δω τα σπουδαία μνημεία του κάθε τόπου, αλλά δεν εστιάζω σε αυτά. Για ‘μένα τα πιο μεγαλοπρεπή αξιοθέατα είναι οι άνθρωποι του κάθε τόπου. Θέλω να τους γνωρίσω, να μπω για λίγο στη ζωή τους, να μάθω κάτι από τη νοοτροπία τους, να τους κατανοήσω. Έτσι νιώθω πως έχω μια πιο σφαιρική εικόνα για τον κόσμο στον οποίο ζω. Παίρνοντας όποιο κομμάτι μου αρέσει από κάθε εικόνα, δημιουργώ το παζλ της δικής μου ψυχής, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου.
Βέβαια, ένα τέτοιο ταξίδι γίνεται όχι μόνο για να εξερευνήσει κανείς τον κόσμο γύρω του, αλλά πρώτα απ’ όλα για να εξερευνήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Ειδικά σ’ ένα μοναχικό ταξίδι, όταν είναι κανείς αποκομμένος από τις επιρροές των φίλων του και όσων αναγκαστικά τον περιβάλλουν, βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό του. Πολλές φορές αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι που γνώριζα καθημερινά καθρέφτιζαν την ψυχή μου και μέσα από αυτούς έβλεπα μια πιο καθαρή εικόνα του ίδιου μου του εαυτού.
Μια ακόμη ιδιαιτερότητα των ταξιδιών μου είναι ο τρόπος με τον οποίο ζω όταν είμαι στο δρόμο. Όλα ξεκινούν από την τεράστια αγάπη μου για τη φύση. Αυτό είναι το σημαντικότερο κομμάτι του ταξιδιού μου. Έτσι στην πλειονότητα των χωρών που ταξίδεψα, όπου οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, περνούσα τις περισσότερες νύχτες κατασκηνώνοντας σε κάποιο όμορφο μέρος. Δεν υπάρχει κανένα ξενοδοχείο που να μπορεί να μου προσφέρει τέτοια χαρά. μια νύχτα στα 4.200 μέτρα υψόμετρο, στα Ιμαλάια, ανάμεσα σε πανύψηλες, αιώνια χιονισμένες βουνοκορφές, με το αντίσκηνό μου δίπλα σ’ ένα κρυστάλλινο, ήσυχο ρυάκι που διασχίζει την πράσινη κοιλάδα, να βουτώ το ποτήρι μου στο ρυάκι, να το σηκώνω και να πίνω και το βράδυ ν’ ακούω το νερό να κυλάει απαλά καθώς βλέπω την πανσέληνο να ξεπροβάλλει πίσω από τις σιλουέτες των βουνών.
Κάτι άλλο σχετικά με αυτό το ταξίδι που παραξενεύει τους περισσότερους είναι η απόσταση που διένυσα και ο χρόνος που αφιέρωσα. 73.000 χλμ. για 14 ασιατικές χώρες είναι σίγουρα ένας υπερβολικός αριθμός. Σκεφτείτε ότι η περιφέρεια της γης στον ισημερινό είναι 40.075 χλμ. Σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι ταξιδιώτες κάνουν το γύρο του κόσμου οδηγώντας για 30.000 – 60.000 χλμ. Επίσης, πολλοί κάνουν το γύρο του κόσμου σε λίγους μήνες ή σε ένα χρόνο. Εύλογο είναι, λοιπόν, να αναρωτιούνται πολλοί γιατί εμένα μου πήρε 2 χρόνια και 2,5 μήνες και 73.000 χλμ. για 14 χώρες όλο κι όλο. Ο λόγος είναι ότι δε διέσχιζα απλώς τις χώρες. Έκανα κύκλους χιλιάδων χιλιομέτρων σε κάθε χώρα, όπως μπορείτε να δείτε στο χάρτη, για να επισκεφθώ απομακρυσμένα σημεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Αφιέρωνα χρόνο όχι μόνο για να δω το τοπίο μπροστά μου, αλλά και για να γνωρίσω τους ανθρώπους που ζουν εκεί.
Υπόγεια Ρεύματα - Μικρόκοσμος (https://youtu.be/F7e0n1hmqoM)Ηλίας Βροχίδης - Αφρική
Επίσης από MadNomad http://madnomad.gr/main/en/
Το επόμενο ταξίδι ήταν στα σκαριά πριν καν τελειώσει το προηγούμενο! Το απόλυτο, το μεγάλο μου όνειρο από την παιδική μου ηλικία ήταν η Αφρική. Η ήπειρος που πάντα βρισκόταν πιο κοντά στις ρίζες της ανθρώπινης φυλής αποτελεί για πολλούς το ναό της περιπέτειας. Είχε έρθει, λοιπόν, η ώρα να πάω να προσκυνήσω…
Αυτή τη φορά επρόκειτο για ένα ακόμη μεγαλύτερο εγχείρημα και σε διάρκεια και σε απόσταση που θα καλυπτόταν. Οι χώρες που μας περίμεναν ήταν πολύ περισσότερες από εκείνες που είχα επισκεφτεί στο προηγούμενο ταξίδι μου κι η έκταση πολύ μεγαλύτερη, 96.000 χλμ.!
Γιατί μιλώ στον πληθυντικό; Αυτήν τη φορά δεν ταξίδευα μόνος. Σ’ ένα μεγάλο κομμάτι του οδοιπορικού μου ταξίδευα με τη Χριστίνα. Χρησιμοποιούσαμε, λοιπόν, δύο μοτοσικλέτες, για να μπορούμε να εστιάσουμε και πάλι στη φύση και το off-roading, που είναι το μεγάλο μας πάθος. Ήταν και πάλι ελαφριά εντουράκια, Honda XR 250, όπως αυτό που χρησιμοποίησα στο προηγούμενο ταξίδι μου.
Η συνταγή παρέμεινε αναλλοίωτη: αμέτρητοι κύκλοι για να δούμε όλα όσα αξίζουν, χρόνια στο δρόμο για να μπούμε κάτω από την επιδερμίδα των κοινωνιών που επισκεπτόμαστε και πάντα με κινητήρια δύναμη την αγάπη μας για τον Άνθρωπο και τη Φύση.
Το “mad about Africa“ ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιουλίου 2013. Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε από τη Μέση Ανατολή, αλλά λόγω των αιματοχυσιών που συμβαίνουν εκεί τα τελευταία χρόνια, αναγκαστήκαμε να ξεκινήσουμε από την Ευρώπη. Αφιερώνοντας δυο μήνες στα Βαλκάνια, έφτασα μέχρι την Ιταλία, όπου ήρθε η Χριστίνα με το καράβι της ANEK από την Ελλάδα. Από ‘κει πήραμε καράβι για το Μαρόκο. Μέσω της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής φτάσαμε μέχρι τη Ζάμπια, απ’ όπου η Χριστίνα τον Αύγουστο του 2014 πέταξε για την Ελλάδα μαζί με τη μοτοσυκλέτα της. Εγώ συνέχισα μόνος μέχρι το Cape Town της Νότιας Αφρικής. Μετά από μήνες εξερεύνησης, ξεκίνησα και πάλι προς το βορρά μέσω της ανατολικής ακτής. Αφού εξερεύνησα, ένα μικρό, ειρηνικό κομμάτι της Μέσης Ανατολής, τελικά ολοκλήρωσα τις περιπέτειές μου αυτές μετά από τρία χρόνια στις 29 Ιουνίου 2016, έχοντας καλύψει 96.000 χιλιόμετρα σε 39 χώρες. Τη διαδρομή μας μπορείτε να τη δείτε στο Live Trip Traveller και τις ανταποκρίσεις μας στο Ημερολόγιο ταξιδίου.
Toto - Africa (https://youtu.be/FTQbiNvZqaY)Route 66
Μιλάμε για έναν δρόμο που είναι απέραντος. Ξεκινάει από την πόλη του Σικάγο στις
κεντρονατολικές ΗΠΑ και καταλήγει κατευθείαν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Άνοιξε πριν από 91 χρόνια και από την αρχή θεωρήθηκε η επιτομή του αμερικανικού ονείρου, ένας δρόμος που καταλήγει στην ελευθερία.
Τραγουδήθηκε και υμνήθηκε σε δεκάδες βιβλία. Και μέχρι και σήμερα, πολλοί άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο, έχουν σαν όνειρο ζωής να τον διασχίσουν. Γιατί γι’ αυτούς αλλά και γενικότερα, είναι το πιο ωραίο road trip στον κόσμο.
Στη διαδρομή όλο και κάτι θα βρεις, για να σε κάνει να μην βαρεθείς ποτέ. Πράγματα που ίσως δεν θα δεις πουθενά αλλού μαζεμένα. Όπως πόλεις – φαντάσματα, που ζούσαν από το πέρασμα του Route 66. Τα βενζινάδικα έχουν εγκαταλειφθεί και οι μικρές πόλεις όπως το Erick στην Οκλαχόμα, δεν άντεξαν χωρίς το μαγικό άγγιγμα του δρόμου.
Στο Τεξας θα περάσεις από ένα νεκροταφείο για Cadillac. Δεν είναι πολλές, αλλά είναι βαμμένες σε διάφορα χρώματα και μισοθαμένες στο έδαφος. Αν θυμηθείτε να πάρετε σπρέι μαζί σας, τότε μπορείτε να τις βάψετε. Κάθε φορά που τις επισκέπτεσαι τα σχέδια είναι διαφορετικά.
Στην διαδρομή μπορεί να μείνεις σε ένα από τα δυο ξενοδοχεία Wigwam που έχουν απομείνει, είτε στην πολιτεία της Αριζόνα, είτε στην Καλιφόρνια. Μπορείς επίσης να επισκεφτείς τα πολλά μουσεία που αφορούν τον θρυλικό δρόμο. Δεν θα βρεις εκεί κάτι περισσότερο από αυτοκίνητα και πινακίδες, αλλά σίγουρα θα μάθεις λίγα περισσότερα για την ιστορία του δρόμου και του αμερικανικού ονείρου.
Την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης, αποτέλεσε τη δίοδο για χιλιάδες άνεργους εργάτες που κατευθύνονταν προς την California προς εξεύρεση εργασίας. Μια τέτοια ιστορία φτωχών εργατών που διασχίζουν την Αμερική μέσω της λεωφόρου 66 για να φτάσουν στην California διηγείται ο John Steinbeck στο περίφημο διήγημά του «Τα σταφύλια της Οργής». Το βιβλίο κέρδισε το Εθνικό βραβείο βιβλίου και το βραβείο Πούλιτζερ το 1939. Το 1940 το διήγημα μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστή το μεγάλη Henry Fonda και σκηνοθέτη τον John Ford.
Το 1946, ο ανερχόμενος τότε μουσικός συνθέτης Μπομπ Τρουπ αναχώρησε από το σπίτι στη Πενσυλβάνια με κατεύθυνση προς τη Δύση. Καθώς διέσχιζε τη λεωφόρο 66, ο Τρουπ εκμυστηρεύτηκε στη γυναίκα του την πρόθεση του να γράψει ένα τραγούδι για το ταξίδι τους. Και εκείνη του πρότεινε να το ονομάσει: «Get your kicks on 66». Το τραγούδι κάποια χρόνια μετά διασκευάστηκε από τους Rolling Stones, από όπου και θα το ακούσουμε. Οπως ζητησε και το μαλλιαρο
Rolling Stones - Route 66 (https://youtu.be/Q131ZJ6YkG0)Road Movies
Easy Rider
Είναι μια Αμερικανική ταινία παραγωγής 1969 σε σκηνοθεσία Ντένις Χόπερ. Πρωταγωνιστούν οι Πίτερ Φόντα, Ντένις Χόπερ, και ο Τζακ Νίκολσον.
Ο Γουάιτ (Πίτερ Φόντα) και ο Μπίλι (Ντένις Χόπερ), είναι δυο περιθωριακοί τύποι που αναλαμβάνουν να κάνουν ένα μακρινό ταξίδι με τις μοτοσυκλέτες τους από το Λος Άντζελες προς το Μεξικό για να πουλήσουν μια ποσότητα κοκαίνης που την έχουν κρύψει επιμελώς μέσα στα ρεζερβουάρ καυσίμων. Ταυτόχρονα το ταξίδι για αυτούς θα είναι και μια αναζήτηση καινούριων εμπειριών. Στην περιπλάνηση τους γνωρίζουν τον αλκοολικό δικηγόρο Τζορτζ Χάνσον (Τζακ Νίκολσον), ο οποίος τους ακολουθεί και τους βοηθά να βρουν την προσωπική τους ελευθερία.
Stepenwolf - Born to be wildΗ ζωή είναι ωραία με τα μάτια κλειστά (Living Is Easy with Eyes Closed) - 2013 του Νταβίντ Τρουέμπα
Στην Ισπανία του 1966 ο Αντόνιο (Χαβιέ Κάμαρα), ένας δάσκαλος αγγλικών, όντας μεγάλος θαυμαστής του Τζον Λένον, συνηθίζει να διδάσκει Αγγλικά στους μαθητές του μέσω των στίχων των τραγουδιών των Μπιτλς. Όταν πληροφορείται ότι ο Λένον βρίσκεται στην Ισπανία για τα γυρίσματα της ταινίας How I Won the War, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Λέστερ, αποφασίζει να ξεκινήσει ένα οδικό ταξίδι με προορισμό την Αλμερία και στόχο να τον συναντήσει από κοντά. Στο δρόμο θα συναντήσει την Μπελέν (Ναταλία ντε Μολίνα) ένα νεαρό κορίτσι τριών μηνών έγκυος, και τον Χουάνχο (Φρανσέσκ Κολομέρ), ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι που το έσκασε από το σπίτι του εξαιτίας του άκρως καταπιεστικού πατέρα του. Οι τρεις τους θα συνεχίσουν μαζί το ταξίδι και χαμένοι στην αναζήτηση του Λένον θα ανακαλύψουν τελικά ο καθένας το όνειρο του.
Ο τίτλος της ταινίας είναι από ένα στίχο του τραγουδιού Strawberry Fields Forever των Μπιτλς.
The Beatles - Strawberry Fields ForeverΤζακ Κέρουακ “Στο Δρόμο”
Χάρτης σχεδιασμένος και σχολιασμένος από τον Jack Kerouac, για το ταξίδι που έμελλε να τ
ον εμπνεύσει να γράψει το βιβλίο "Στο δρόμο")
Το «Στο Δρόμο» είναι το δημοφιλέστερο μυθιστόρημα του Τζακ Κέρουακ κι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κείμενα της μπητ γενιάς. Πραγματεύεται τα ταξίδια και τις περιπέτειες του συγγραφέα στην αμερικανική ήπειρο μαζί με σημαίνουσες προσωπικότητες της μπητ λογοτεχνικής σκηνής (Νηλ Κάσσντι, Άλεν Γκινσμπεργκ). Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1957 και αναδείχθηκε σε μπεστ σέλερ, ενώ εξέλαβε εξαιρετικές κριτικές.
Ο Κέρουακ ξεκίνησε να επεξεργάζεται το κείμενο το 1948 ενώ το 1951, μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων, ολοκλήρωσε την πρώτη εκδοχή του, το αρχικό χειρόγραφο. Για τη συγγραφή του κόλλησε μαζί σελίδες χαρτιού τηλετυπίας οι οποίες δημιούργησαν τελικά ένα ρολό περίπου 360 μέτρων. Μετά από περιπέτειες και διαδοχικές απορρίψεις του έργου, ο συγγραφέας προχώρησε σε αναθεώρηση του κειμένου, με προσθήκες ψευδώνυμων, φανταστικών περιστατικών και αποκοπή αρκετών τολμηρών σκηνών, το οποίο τελικά εκδόθηκε σε μια παραλλαγή της αρχικής μορφής του το 1957.
Γράφει ο ίδιος ο Τζακ «Οι μόνοι άνθρωποι για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που επιθυμούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε κάτι κοινότοπο, αλλά καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν καταπληκτικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά που εκρήγνυνται σαν αράχνες ανάμεσα στ’ άστρα»
Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε έστω και μια κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά, κίτρινα, ρωμαϊκά κεριά, που εκρήγνυνται σαν αράχνες ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους.¨
(“[...]the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes “Awww!”)
Το 2012 γυρίστηκε και ταινία βασισμένη στο βιβλίο. Προσωπικά δεν με άγγιξε και νομίζω δεν κατάφερε να πιάσει το κλίμα που σου βγάζει το βιβλίο.
Bob Dylan - Like a rolling stoneInto the Wild - Ταινία του 2007
Ένα road movie του Σον Πεν, στο οποίο βλέπουμε τη πραγματική ζωή του 24-χρονού Christopher McCandless ο οποίος παρατάει τις ευκολίες και ξεκινάει για ένα ταξίδι στο άγνωστο.
Ο Μακάντλες γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1968 στη Βιρτζίνια. Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη και ήταν άριστος μαθητής.
Το 1990, όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο, είπε στους γονείς του ότι το καλοκαίρι θα έφευγε. Ήταν οι τελευταίες μέρες που έζησε με την οικογένειά του. Πήρε το αυτοκίνητό του και ξεκίνησε τη μεγάλη περιπέτεια. Με το ψευδώνυμο Αλεξάντερ Σούπερτραμπ ταξίδεψε σε όλη την αμερικάνικη ύπαιθρο. Η Αλάσκα έμελλε να είναι ο τελευταίος του προορισμός. Στις 28 Απριλίου 1992 πέρασε το «μονοπάτι του πανικού» και κατευθύνθηκε στην άγρια φύση. Τα μοναδικά του εφόδια ήταν περίπου πέντε κιλά ρύζι, ένα τουφέκι και μερικά βιβλία των αγαπημένων του συγγραφέων. Ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο έγινε η προσωρινή του κατοικία.
Οι πληροφορίες για την περίοδο που βρισκόταν στην Αλάσκα προέρχονται από τις φωτογραφίες και τα προσωπικά του σημειώματα. Ένα εγκαταλελειμμένο λεωφορείο έγινε η προσωρινή του κατοικία. Την εκατοστή μέρα παραμονής του στα βουνά της Αλάσκας, οι συνθήκες άρχισαν να γίνονται δύσκολες. Το φαγητό πλέον ήταν δυσεύρετο και όπως είχε γράψει στο ημερολόγιό του, ο θάνατος άρχισε να τον απειλεί. Έπειτα από τρεις μήνες στην άγρια φύση είχε έρθει ο καιρός να επιστρέψει στον πολιτισμό. Ωστόσο, το ταξίδι της επιστροφής ματαιώθηκε όταν έφτασε στον ποταμό Τεκλανίκα. Η στάθμη του νερού είχε ανέβει και δεν μπορούσε να τον διασχίσει. Δεν είχε πυξίδα και ήταν αρκετά αδύναμος για να περπατήσει.
Επέστρεψε στο λεωφορείο. Απελπισμένος έγραψε ένα μήνυμα σε μια σχισμένη σελίδα από ένα μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ. “Προσοχή. Πιθανοί επισκέπτες. ΣΟΣ. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Είμαι εγκλωβισμένος και αδύναμος να πεζοπορήσω.” Τα επόμενα ιδιόχειρα σημειώματα ήταν μόνο γραμμές. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1992 το σώμα του Μακάντλες βρέθηκε από έναν κυνηγό μέσα σε έναν υπνόσακο σε κατάσταση αποσύνθεσης. Είχαν περάσει 19 ημέρες από το θάνατο του. Τα ερωτήματα ήταν πολλά και οι απαντήσεις δύσκολες.
Πολλοί υποστήριξαν ότι ο Μακάντλες πέθανε γιατί είχε άγνοια κινδύνου και δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος για να επιβιώσει στην άγρια φύση. Το ιατρικό ανακοινωθέν έγραφε ως αιτία θανάτου την ασιτία. Ο δημοσιογράφος Τζο Κρακάουκερ στο βιβλίο του «Into the wild», υποστήριξε ότι καθηλώθηκε στο λεωφορείο, επειδή δηλητηριάστηκε κατά λάθος από ένα βότανο που ονομάζεται άγρια πατάτα. Η σύντομη ζωή του Μακάντλες συγκίνησε πολύ κόσμο και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για καποιους νέους που ακολούθησαν το παράδειγμά του και έζησαν για μικρά χρονικά διαστήματα στη φύση, μακριά από τον πολιτισμό. Το λεωφορείο που άφησε την τελευταία του πνοή ονομάστηκε Magic Bus και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο της Αλάσκας! Στο τελευταίο του σημείωμα έγραψε:» Είχα μια ευτυχισμένη ζωή και ευχαριστώ τον Κύριο. Αντίο και ο θεός μαζί μας.» Η ζωή του έγινε βιβλίο από τον Τζο Κρακάουερ και ταινία το 2007 από τον Σον Πεν, με τίτλο «Into the wild”.
Πέρα όλων των άλλων το soundtrack της ταινίας γραμμένο από τον Eddie Vedder είναι ένας κορυφαίος δίσκος.
Eddie Veder - SocietyEldorado
Είναι το όνομα με το οποίο ήταν γνωστός στους Ισπανούς ένας φανταστικός τόπος, στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής, στον οποίο πίστευαν ότι υπήρχε χρυσός και ανεξάντλητα πλούτη. Αμέτρητες αποστολές έψαξαν να το βρουν και, αν και δε βρήκαν τίποτα, η μανία των Ισπανών κατακτητών για πλούτη έγινε η αιτία για ένα από τα χειρότερα μαζικά εγκλήματα κατά των ιθαγενών λαών της Αμερικής και όχι μόνο.
Το όνειρο του Ελ Ντοράντο οδήγησε πολλούς Ευρωπαίους κατακτητές σε μάταια ταξίδια στις ζούγκλες και τα βουνά της Νότιας Αμερικής σε αναζήτηση της χαμένης «πόλης του χρυσού». Ευσεβείς πόθοι. «Γιατί το Ελ Ντοράντο δεν ήταν τόπος, αλλά ένας ηγέτης, όπως επιβεβαιώνουν σύγχρονες αρχαιολογικές έρευνες», σύμφωνα με το BBC.
Και όπως μας λένε και οι Iron Maiden στο ομώνυμο τραγούδι και αποτυπώνοντας αυτον τον “πυρετό του χρυσού”:
El Dorado streets of gold (El Dorado δρόμοι από χρυσάφι)
See my ship is oversold (Το καράβι μου παραμένει σε τιμή ευκαιρίας)
You got one last chance to try (έχεις μια τελευταία ευκαιρία να προσπαθήσεις)
Χρήστος Θηβαίος - Δεν έκανα ταξιδια μακρυνάΓιούρι Γκαγκάριν
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ενσάρκωσε το όραμα της φυγής από τα γήινα σύνορα
και να βρεθεί στο διάστημα, σε μιά εποχή υψηλού ανταγωνισμού μεταξύ ΕΣΣΔ - ΗΠΑ για το διαστημικό πρόγραμμα.
Οι τελικοί υποψήφιοι για το πρώτο ταξίδι στο διάστημα ήταν ο Γκαγκάριν και ο Γκέρμαν Τίτωφ, με τον πρώτο να επιλέγεται τελικά λόγω του μικρού του αναστήματος και βαρους, που τον έκανε ιδανικο για την μικρή κοσμο-κάψουλα που θα τον μετέφερε.
Η πτήση του Βοστοκ 1 που τον μετέφερε διήρκησε 1 ώρα και 48 λεπτά, τα οποία ήταν αρκετά για να δώσουν απάντηση σε σημαντικές ερωτήσεις που απασχολούσαν τους επιστήμονες της εποχής όπως το αν ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί στο διάστημα ή αν η διαδικασία της πέψης συμβαίνει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Το Σοβιετικό Επιτελείο τον προήγαγε, όσο ήταν στο διάστημα, σε Ταγματάρχη – για την περίπτωση που δεν γυρνούσε.
Κατα την επιστροφή του στην γη, ο Γκαγκάριν δεν προσγειώθηκε με τη κάψουλα, αλλά χρησιμοποίησε το εκτινασσόμενο κάθισμα και ένα αλεξίπτωτο. Προσγειώθηκε στην φάρμα μιας γυναίκας στη πόλη Τακτάροβα, που μαζί με την εγγονή της είδαν έκπληκτες τον κοσμοναύτη να βρίσκεται στην αυλή τους.
Μετά την επιστροφή του ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου, μεταξύ των οποίων και στην Αθήνα το 1962. Η υποδοχή του στην Ελλάδα ήταν ενθουσιώδης, με πλήθος να συρρέει και την συγκεντρωση να παίρνει πολύ σύντομα πολιτικό - φιλοκομμουνιστικό χαρακτήρα. Τελικά κατέληξε σε επεισόδια μεταξύ παρεβρισκομένων και αστυνομικών.
Γκαγκάριν σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, στις 27 Μαρτίου του 1968. Είχε επιλεχθεί να ηγηθεί της σοβιετικής αποστολής στο φεγγάρι, αλλά δεν πρόλαβε να επιστρέψει στο διάστημα.
Σήμερα, που ο πλανήτης και η ανθρωπότητα έχουν σίγουρα πολλά προβλήματα να λύσουν, αξίζει να θυμηθούμε μια από τις ελάχιστες φράσεις που μπόρεσε ο Γκαγκάριν να αναμεταδώσει από το διάστημα: “Κοιτάζω τη Γη και είναι τόσο όμορφη”.
Πολλά σοβιετικά εμβατήρια γράφτηκαν τιμώντας τον Γκαγκάριν και υμνώντας τη γενναιότητα του. Παρόλα αυτά θα επιλέξουμε ένα τραγούδι που δίνει μια πιο ρομαντική, ποιητική και ίσως ερωτική έκφραση στο γεγονός, το τραγούδι του Ιταλού Johnny Mondo με τίτλο Yuri Gagarin που σε μια ελεύθερη μετάφραση των στίχων του στα ελληνικά λέει :
Ο Αδάμ ήταν ο πρώτος άνθρωπος εδώ κάτω, μα ο Γιούρι Γκαγκάριν ο πρώτος εκεί πάνω.
Όλος ο κόσμος με το κεφάλι ψηλά κοιτάζει τον άνθρωπο που πέταξε μέσα στο γαλάζιο.
Ο ήλιος άρχισε να τραγουδάει, τα αστέρια να κουδουνίζουν,
Το φεγγάρι τον κάλεσε σε χορό και όλοι μαζί άρχισαν να χορεύουν.
Τότε η όμορφη Αφροδίτη του έδωσε ένα φιλί και ο Άρης φώναξε μαζί τους “Ζήτω, ζήτω ο Γιούρι Γκαγκάριν!”
Johnny Mondo - Yuri Gagarin (https://youtu.be/K9re9bKgq80)Τσε Γκεβάρα
Βιβλίο και ταινία "Ημερολογια Μοτοσυκλέτας.
Appertura Από το soundtrack της ταινίαςWaldo ή Wally
Ο Γουόλι (Waldo στην Αμερική) ξεκίνησε το ταξίδι του το 1987 και έκτοτε έχει δημοσιευθεί σε πάνω από 50 χώρες και περισσότερες από 25 γλώσσες.
Στις περιπέτειές του, βρέθηκε στην παραλία, στο διάστημα, σε άλλους κόσμους και σε άλλες εποχές. Ο ρόλος των αναγνωστών είναι να εντοπίσουν τον Γουόλι, τους φίλους του και διάφορα άλλα αντικείμενα σε κάθε εικόνα.
Ο συγγραφέας της σειράς βιβλίων είναι ο Μαρτίν Χάντφορντ
Grammatik - Balkan ExpressΤαξίδι στο χρόνο
Στα 1905, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κατέδειξε πρώτος τη δυνατότητα ενός ταξιδιού στο χρόνο καταρρίπτοντας, αρχικά, τη στερεότυπη εικόνα του χρόνου-σύμφωνα με τον Νεύτωνα- και αντικαθιστώντας την με τη δική του έννοια του σχετικού χρόνου. Ο Αϊνστάιν δημοσίευσε τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας σε ηλικία είκοσι έξι ετών, ενώ εργαζόταν στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο νεαρός Άλμπερτ μελετούσε τον τρόπο κίνησης του φωτός. Έτσι εντόπισε μια ασυνέπεια ανάμεσα στην κίνηση του φωτός και στην κίνηση των υλικών αντικειμένων. Χρησιμοποιώντας μόνο μαθηματικά "του Λυκείου" έδειξε ότι, αν το φως συμπεριφέρεται με τον τρόπο που υποστήριζαν οι φυσικοί της εποχής, τότε η αδιαμφισβήτητη ιδέα του Νεύτωνα για τον χρόνο είχε πολλές ατέλειες. Με αυτόν τον τρόπο κατέληξε στον κεντρικό ισχυρισμό της θεωρίας της σχετικότητας, σύμφωνα με τον οποίο ο χρόνος είναι ελαστικός και μπορεί να εκταθεί και να συρρικνωθεί μέσω της πολύ γρήγορης κίνησης.
Σύμφωνα με τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας, η ακριβής χρονική διάρκεια μεταξύ δύο καθορισμένων γεγονότων θα εξαρτάται από το πώς συμπεριφέρεται ο παρατηρητής. Το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο χτυπημάτων του ρολογιού ίσως είναι μια ώρα αν κάθεται κάποιος ακίνητος, αλλά θα είναι μικρότερο από μια ώρα εάν κινείται. Η χρονική διαφορά είναι απειροελάχιστη –μόλις μερικές εκατοντάδες εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου- πολύ μικρή ώστε να γίνει αντιληπτή από τον κοινό ανθρώπινο νου. Ωστόσο, μπορεί να μετρηθεί από σύγχρονα ρολόγια.
Ίσως το πιο γνωστό από τα παράδοξα των ταξιδιών στο χρόνο είναι εκείνο στο οποίο ο ταξιδιώτης του χρόνου πηγαίνει πίσω στον χρόνο και δολοφονεί ένα από τους προγόνους του. Το πρόβλημα είναι τότε προφανές. Αν π.χ. ο παππούς του πεθάνει, προτού γεννηθεί ο ίδιος, τότε ο χρονοταξιδιώτης δεν θα έχει υπάρξει ποτέ. Όμως στην περίπτωση αυτή είναι αδύνατον να διαπράξει τη δολοφονία. Άρα αν ο παππούς ζήσει στο μέλλον θα δολοφονηθεί, άλλα αν πεθάνει, στο μέλλον δε θα δολοφονηθεί. Σε κάθε περίπτωση καταλήγουμε σε αντιφάσεις. Παράδοξα όπως αυτό προκύπτουν επειδή το παρελθόν συνδέεται αιτιακά με το μέλλον.
Uriah Heep - Traveller in time https://youtu.be/6Pdi4HHVBVM Κλείσιμο
Σαν αύριο 7 Ιούλη γεννηθηκε το 1936 ο Νίκος Ξυλούρης, η φωνή της Κρήτης όπως πολλοί των χαρακτηρίζουν ή ο “Αρχάγγελος της Κρήτης”. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικούς, ενώ συνέβαλε αποφασιστικά στην διάσωση της Κρητικής παραδοσιακής μουσικής.
Γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Ρεθύμνου της Κρήτης. Το 1971 ξεκίνησε κοινές εμφανίσεις με το Γιάννη Μαρκόπουλο στη μπουάτ "Λήδρα" και η φωνή του έγινε σύμβολο της αντίστασης. Εκείνα τα χρόνια συνεργάστηκε στενά με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Το καλοκαίρι του 1973 τραγούδησε στο θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» με πρωταγωνιστές τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη στο θέατρο "Αθήναιον" Η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου.
Πέθανε το 1980 από καρκίνο στον πνεύμονα, αφήνοντας πίσω του ανυπολόγιστη κληρονομια. Όπως ο ίδιος έλεγε μετά τη μεταπολίτευση, αναφερόμενος στους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας "εγώ τους ίδιους ανθρώπους έβλεπα να κανονίζουν επί χούντας, τους ίδιους βλέπω και τώρα".
Νίκος Ξυλούρης - Είδα τον παππούλη μου (https://youtu.be/z6G2uG7TPt4)
Comments